Altijd leuk, om te stuiten op jeugdwerk van een van je favoriete bands. Zeker als daarvan weinig bewaard is gebleven en het werk in kwestie - zoals deze opnamen - het prille begin weergeeft.
Want de J. Geils Blues Band bestond als trio weliswaar al sinds 1967, op deze live-opnamen uit september 1968 hoor je een van de eerste optredens met de nieuwe aanwinsten, drummer Stephen Jo Bladd en zanger Peter Wolf.
Dat Blues werd later uit de naam geschrapt, maar doet hier nog zeer ter zake. Wat we horen is een behoorlijk authentiek klinkende (Chicago) bluesband met dito repertoire, dus vooral klassiekers als Dust My Broom, Sonny Boy´s Help Me en It´s Hurts Me Too. Grote ster is niet Peter Wolf (die nog te veel als de ruige blueszanger wil klinken die hij niet is), maar harmonicaman Magic Dick - door Peter Wolf aangekondigd als Pitssfield Slim. Dick/Slim neemt ook nog eens in vier nummers de leadvocalen voor zijn rekening. Ik ben geen fan van Dicks nogal dunne stem, maar zijn harmonicawerk was toen al van grote klasse. Luister maar eens naar deze Slow Blues Jam:
Waar te krijgen?
Ik heb deze opnamen van UseNeXT, waar ze te vinden zijn als dubbele bootleg, met de titel J. Geils Blues Band, Montreal 1968. De bijgeleverde hoes is een misser, want deze heeft een jaren zeventig foto van de band, dus met keyboardspeler Seth Justman, die in 1969 de klassieke J. Geils line up complementeerde.
Op de J. Geils fansite Funky Judge Net vind je een beschrijving van dezelfde opnamen onder de naam The J. Geils Blues Band Funky Broadway September 1968. De cover van dat album is inderdaad nogal George Clinton:
Verder Lezen en Luisteren
The Clock That Went Backwards heeft de volledige tracklist van de platen, plus een aardig verhaal over de muziekscène in het Boston van eind jaren 60 en de rol daarin van J. Geils en Peter Wolfs eerdere groep, The Hallucinations. Ooit waren ook de platen zelf op deze blog te downloaden, maar helaas...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten